(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ. Δωροθέου στὴν τακτικὴ Συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 3/10/24).
Βασικὸ χαρακτηριστικό τῶν φαινομένων νεανικῆς βίας εἶναι ὅτι αὐτὰ ἐκδηλώνονται κυρίως μέσω τῆς προσκόλλησης καὶ τῆς ἔνταξης τῶν παιδιῶν σὲ ὁμάδες, οἱ ὁποῖες ἔχουν ὡς προσανατολισμό τους τὴ βία. Σχετικὰ μὲ τὴ βία τῶν νεανικῶν ὁμάδων στὴ χώρα μας ὑπάρχουν τρία στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα δείχνουν τὴ ραγδαία ἐπιδείνωση.
1ον) Ἐνῶ ἡ συμμετοχὴ καὶ κοριτσιῶν σὲ ὁμαδικὲς μορφὲς βίαιης, παραβατικῆς καὶ ἀντικοινωνικῆς συμπεριφορᾶς, μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια, δὲν ἦταν καθόλου συνηθισμένο φαινόμενο, τὸ τελευταῖο διάστημα ἔχει γίνει καὶ αὐτό.
2ον) Ἐνῶ μέχρι τὸ 2019 οἱ νεανικὲς συμμορίες στὶς γειτονιὲς ἤ οἱ νεανικὲς συμμορίες τῶν ὀπαδῶν ἀθλητικῶν ὁμάδων δέν θὰ ἐπιτίθονταν ποτὲ σὲ κάποιον ποὺ ἦταν μόνος του στὸν δρόμο, τώρα, σύμφωνα μὲ μαρτυρίες, ὑπάρχουν νεανικὲς ὁμάδες, ἀποτελούμενες ἀπὸ δέκα ἢ καὶ δεκαπέντε νεαρὰ ἄτομα, ποὺ σχεδιάζουν ἐπιθέσεις ἀκόμη καὶ σὲ ὅσους κυκλοφοροῦν μόνοι τους, ὄχι μόνο γιά νά τούς χτυπήσουν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ τοὺς μαχαιρώσουν (Βλ. Καράτζιου Ντίνα, «Παραβατικότητα ανηλίκων: Ωμή βία, έτσι για τη φάση», LiFO, 12.12.2023).
3ον) Ἔχει διαπιστωθεῖ ὅτι ὁ χῶρος ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις δημιουργοῦνται αὐτὲς οἱ ὁμάδες, οἱ κλίκες καὶ οἱ συμμορίες εἶναι ὁ χῶρος τοῦ σχολείου. Ἔτσι, ἡ παραβατικότητα τῶν ἀνηλίκων μαζὶ μὲ τὴ σχολικὴ βία εἶναι δύο ὁμόκεντροι κύκλοι τοῦ ἴδιου μεγάλου προβλήματος…
(Ἔχοντας) διαπιστωθεῖ ὅτι ἡ νεανικὴ βία εἶναι σὲ μεγάλο βαθμὸ προϊὸν μιᾶς νοσηρῆς ὁμαδικότητας, στὴν ὁποία καταφεύγουν οἱ νέοι κυρίως ἐξαιτίας τῆς ἔλλειψης τῶν ἁρμονικῶν ἐνδοοικογενειακῶν σχέσεων, εἶναι ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία ―τόσο σὲ ἐπίπεδο Μητροπόλεων ὅσο καὶ σὲ ἐπίπεδο ἐνοριῶν― νὰ ἐνισχύσει τὶς δράσεις ἀνάπτυξης μιᾶς ὑγιοῦς ὁμαδικότητας μὲ τὶς λατρευτικὲς συνάξεις της, μὲ τὴ λειτουργία τῶν νεανικῶν κέντρων, μὲ τὶς κατασκηνώσεις, μὲ τὶς σχολές ἁγιογραφίας καὶ ψαλτικῆς, μὲ τὰ προσκυνήματα σὲ μοναστήρια καὶ μὲ τὶς ἐπισκέψεις σὲ ἐνορίες καὶ ἱδρύματα.
Τέτοιες δράσεις ὑγιοῦς ὁμαδικότητας ἔχουν οὐσιαστικὰ τὸν χαρακτήρα τῆς πρόληψης γιὰ κάθε βαθμὸ ἐξέλιξης τοῦ προβλήματος τῆς νεανικῆς βίας, καθὼς δημιουργοῦν ἕνα ψυχολογικό (καὶ πνευματικό) “ἔδαφος”, στὸ ὁποῖο περιορίζεται ἡ δυνατότητα ἀνάπτυξης φαινομένων βίαιης συμπεριφορᾶς καὶ εὐνοεῖται ἡ δυνατότητα γιὰ ὑγιεῖς σχέσεις ἀλληλοσεβασμοῦ καὶ ἀλληλεγγύης.
