Οἱ πρόσφυγες ἀπὸ τὰ Λιβάδια τῆς ἐπαρχίας Γαλίαινας τοῦ Πόντου, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταστάθηκαν στὴν Πρασινάδα τὸ 1924, ἔβλεπαν καὶ ἄκουγαν στὸν βράχο πάνω ἀπὸ τὸ χωριὸ τους παράξενα σημάδια, τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν. Αὐτὲς τὶς ἀφηγήσεις τὶς συγκέντρωσε ὁ Σωτήρης Τσεπίδης τὴ δεκαετία τοῦ ’90, ὅταν κι ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ ἔχει παρόμοιες ἐμπειρίες.
Ὁ Παναγιώτης Παπαδόπουλος, ἀδελφός τοῦ παλιοῦ ἐφημερίου τῆς Πρασινάδας π. Χρήστου Παπαδόπουλου, ἔλεγε ὅτι εἶχε δεῖ μιὰ νύχτα φῶς νὰ κατεβαίνει στὸν βράχο. Ἡ Ἑλένη Σιαμίδου, γυναίκα τοῦ πρώην προέδρου τῆς Πρασινάδας Ἰακώβου Σιαμίδη, θυμόταν μία παρόμοια ἐμπειρία. Μία αὐγουστιάστικη νύχτα τοῦ 1975 ξεκίνησε νὰ πάει σὲ μιὰ μάνδρα ἐκεῖ κοντά, στὴν ὁποία βρισκόταν ὁ ἄνδρας της μὲ τὰ ζῶα τους. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς διαδρομῆς γύρισε τὸ κεφάλι της καὶ εἶδε φῶς νὰ κατεβαίνει στὸν βράχο. Ἕνας ἄλλος κάτοικος τῆς Πρασινάδας ὁ Γεώργιος Ι. Κυριακίδης ἀφηγοῦνταν μία παρόμοια ἐμπειρία μὲ τὴ θεία του, Ἑλένη Εὐμοιρίδου, ἡ ὁποία ἔλεγε ὅτι κι ἐκείνη εἶχε δεῖ μιὰ νύχτα φῶς νὰ κατεβαίνει σὰν ὀμπρέλλα καὶ νὰ σκεπάζει τὸν βράχο.
Ἔβλεπαν, λοιπόν, οἱ κάτοικοι τῆς Πρασινάδας πολλὲς φορὲς νὰ παρουσιάζεται ἕνα φῶς στὸν βράχο κι ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ δώσουν κάποια ἄλλη ἐξήγηση, πίστευαν ὅτι ὁ βράχος κατοικεῖται ἀπὸ δαιμόνια καὶ καλικαντζάρους. Ἔτσι, κάθε χρόνο τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων, ὅταν περνοῦσαν ἀπὸ ἐκεῖ γιὰ νὰ πᾶνε νὰ φωτίσουν τὰ χωράφιά τους, ἔριχναν ἁγιασμὸ στὸν βράχο. Μάλιστα, ὅταν εἶχε χιόνι, ἔφτιαχναν χιονόμπαλες καὶ ἀφοῦ ἔριχναν πάνω σε αὐτὲς τὸν ἁγιασμό, τὶς πετοῦσαν στὸν βράχο, γιὰ νὰ φύγουν τὰ δαιμόνια.
Ἡ Ἑλένη Εὐμοιρίδου ἀφηγοῦνταν καὶ μία ἄλλη ἐμπειρία. Ἕνα βράδυ ποὺ βρισκόταν μὲ τὸν ἄνδρα της στὸ χωράφι τους ἐκεῖ κοντά, προκειμένου νὰ φυλάξουν τὰ καλαμπόκια ἀπὸ τυχὸν ἐπιδρομὴ τῶν ἀγριόχοιρων, ἄκουσε ψαλμωδίες καὶ ὕμνους νὰ ἔρχονται ἀπὸ τὸν βράχο. Φώναξε καὶ τὸν ἄνδρα της ν’ ἀκούσει, ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν ἄκουσε τίποτα καὶ τῆς εἶπε ὅτι παράκουσε.
Ὁ Ἀπόστολος Τσεπίδης, πατέρας τοῦ Σωτήρη, τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι κι ἐκεῖνος μιὰ καλοκαιρινὴ νύχτα ποὺ περνοῦσε καβάλα στὸ ἄλογό του ἀπὸ τὴν πέτρινη βρύση, ποὺ βρίσκεται ἐκεῖ κοντά, ἄκουσε ὕμνους καὶ ψαλμωδίες νὰ ἔρχονται ἀπὸ τὸν βράχο. Ἔτσι, κάποιοι ἄρχισαν νὰ ἀναρωτιοῦνται μήπως τελικῶς δὲν ἦταν δαιμόνια ποὺ κατοικοῦσαν τὸν βράχο, ἀλλὰ κάτι ἄλλο.