K
Στὶς 14 Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Φιλίππου. Ὑπῆρξε μαθητὴς καὶ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Στὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης οἱ ἀναφορὲς στὸ πρόσωπό του εἶναι λίγες καὶ σύντομες. Ξεχωρίζει μόνο ὁ διάλογος ποὺ διασώζεται στὸ Κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο. Λέει ὁ Φίλιππος στὸν Ἰησοῦ «δεῖξε μας τὸν Πατέρα, κι αὐτὸ μᾶς ἀρκεῖ». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπαντᾶ: «Τόσον καιρὸ εἶμαι μαζί σας, Φίλιππε, καὶ δὲν μ’ ἔχεις γνωρίσει; Αὐτὸς ποὺ ἔχει δεῖ ἐμένα, ἔχει δεῖ τὸν Πατέρα”.
Ὁ διάλογος εἶναι σημαντικός. Ὡστόσο, ἡ παρούσα σημείωση θέλει νὰ ἑστιάσει τὸ ἐνδιαφέρον της στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Φιλίππου εἶναι τοποθετημένη τὴν τελευταία ἡμέρα πρὶν τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων. Ἔτσι, θεωρεῖται “μικρὴ ἀποκριά”. Ἡ λέξη ἐσφαλμένα σὲ κάποιες περιπτώσεις κατανοεῖται ὡς ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κρέας, καθὼς σημαίνει τὴν τελευταία ἡμέρα ἢ περίοδο ποὺ τρῶμε κρέας πρὶν τὴ νηστεία. Ἄν εἶναι Τετάρτη ἤ Παρασκευή, ἐπιτρέπεται νὰ φαγωθεῖ ψάρι.
Τὴν ἡμέρα, λοιπόν, αὐτὴ ἐπισκέπτεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τὸν Φίλιππο, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ τὰ ἔθιμα τῆς λαϊκῆς παράδοσης ἐμφανίζεται νὰ εἶναι ζευγάς. Ἡ σχετικὴ ἀφήγηση ὑπάρχει σὲ πολλὲς ἐκδοχές. Ἐδῶ μεταφέρεται σύμφωνα μὲ τὴν ἐκδοχὴ ποὺ καταγράφεται στὸ βιβλίο τοῦ Φίλιππου Βρεττάκου «Οἱ δώδεκα μῆνες τοῦ ἔτους καὶ αἱ κυριώτεραι ἑορταί των».
“Ἡμέραν τινὰ ἐπεσκέφθη ἀγνώριστος ὁ Χριστὸς τὸν ἅγιον εἰς τὸ σπίτι του καὶ ἐπειδὴ ἦτο πτωχὸς καὶ δὲν εἶχε τίποτε ἄλλο διὰ νὰ περιποιηθῆ τὸν ξένον ἐπισκέπτην, ὅπως ἔπρεπεν, ἔσφαξε τὸ ἕνα του βόδι καὶ ἀπόκρεψαν μαζί, διότι τὴν ἑπομένην ἄρχιζεν ἡ νηστεία. Τὴν πρωίαν τῆς ἑπομένης ὁ Ἅγιος εὗρε ζωντανόν το βόδι του”.
Ὅπως καὶ στὴ Θυσία τοῦ Ἀβραὰμ ἔτσι κι ἐδῶ, ἐκεῖνος ποὺ ξεπερνᾶ τὴν ἀξίωση τῆς κατοχῆς, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ φθάνει πραγματικὰ στὸ νόημα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Εἶναι ἐκεῖνος γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν ὑπάρχει ἀπώλεια, καθώς κάθετι ποὺ χάνεται γιὰ ἐκεῖνον δὲν εἶναι ἀπώλεια, ἀλλά ἐπιστροφὴ τῶν πραγμάτων στὸν κόσμο τῆς βαθιᾶς ἐνύπαρξης ὅλου τοῦ Εἶναι, στὸν Πατέρα, ποὺ ζήτησε ὁ Φίλιππος νὰ δεῖ. Καλὴ Τεσσαρακοστή!